بیت لاهیا، بی درخت های چنارش یعنی هیچ . دم غروب که می‌شود، کلاغ ها مثل کلاهی بزرگ روی چنارها می‌نشینند و به رمل های ماسه ای، زیر نور آفتاب دم غروب نگاه می‌کنند و گهگاهی هم به من، روی درخت سیب با چوب بلندی در دست.از آن بالا زنی…

معروف ترین نابینایی که می‌شناختم آهو بود. سن وسالی ازش گذشته بود و توی کلاس خانم بحرینی با خط بریل قرآن می خواند . حاجی هم توی همان کلاس بود . زنش مرده بود وپنج تا بچه اش سروسامان گرفته بودند . حتما توی صدای آهو چیزی شنیده بود که…

اینجا که دراز کشیده ام مثل یک نقطه هستم که روی صفحه ای سفید چسبیده باشد.به صدای جیرجیرک توی گوشم عادت کرده ام و نفس هایم را می‌شمارم . مدت‌هاست که در این ناکجاآبادم .در حالتی خلسه وار به نور روبرویم چشم دوخته ام. به  نور تپنده و خیره کننده…

بیا اینجا تا حالیت کنم بچه جان .این را تو کله ا ت فرو کن. از وقتی ما یادمان می آید دو به علاوه دو می‌شود پنج. نکنه تو بچه مزلف آفتاب مهتاب ندیده، دلت میخواهد دو به علاوه دو چیز دیگری بشود ؟ هان؟ ببین داداش فکر نکن که…